Workshop YOGA "Barre without Barre"

Op aanraden van mijn zus Sofie volgde ik op zondag 10 augustus een workshop yoga "barre without barre". Door mijn achtergrond in ballet sprak me dit meteen aan maar ook hier was ik totaal nog niet in thuis. Ik vind het altijd heel moeilijk om te "landen" in het dagelijks leven en ik was op voorhand wel wat sceptisch over heel het yoga concept. Ik ben één van die mensen die denkt: "bij mij werkt dat niet". Maar onder het motto "wat heb je te verliezen?" vertrok ik toch met goede moed naar de workshop. 

De workshop ging door in zeer intieme kring (5 mensen en de instructrice), in de tuin van Pam, een vriendin van de instructrice. Picture this: het ochtendzonnetje, fluitende vogeltjes, het gras nog een beetje nat van de dauw, … Geweldig rustige setting dus.

Bij het boeken van de workshop, overviel me meteen een gevoel van onrust en jammer genoeg kreeg ik dit gevoel opnieuw bij aanvang van de workshop. Ik vond het meteen heel jammer dat ik dit gevoel kreeg maar ik besloot toch met een open mind verder te gaan met de workshop. Elk cliché rond een yoga workshop is waar: je keert letterlijk in jezelf op zoek naar rust. Vermits ik de voorbije maanden moeilijk rust kon vinden, was dit voor mij enorm moeilijk.

Bij aankomst werden we ontvangen door instructrice Celine. Celine heeft een studio in Antwerpen en was zelf enorm excited om de workshop "Barre without barre" in Pam haar tuin te geven. Was het het thuis komen bij iemand vreemd, vreemde mensen ontmoeten in een zeer intieme setting of net de "angst" om te vertragen.. Ik kan er niet meteen de vinger op plakken maar het gevoel van onrust overviel me.

Celine had dit meteen opgemerkt en stelde me gerust dat iedereen dit gevoel van onrust kan ervaren bij een eerste aanraking met yoga. Een paar lieve woordjes en een kennismakingsronde verder startten we aan de workshop met ademhalingsoefeningen. Een eerste uitdaging om te "landen".

Ook hier zijn alle clichés waar. De ademhalingsoefeningen zorgen er inderdaad voor dat je gedachten iets rustiger worden.

Naast ademhalingsoefeningen reikte Celine ook enkele meditatieoefeningen aan, ook enkele die je onderweg kan doen wanneer het allemaal even teveel wordt.

De combinatie met de lieve, zachte stem van Celine en de wondermooie setting in de tuin van Pam brachten mij voor een eerste keer in lange tijd terug naar een soort innerlijke rust.

De barre without barre workshop is, naast yoga en meditatie, ook een workout. Vergelijk het met een les pilates. Elk spiertje in je lichaam wordt gebruikt, zelfs spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had. Wanneer we aan het workout gedeelte begonnen, bleef van de eerder ervaren rust weinig over.

Meteen stak mijn onzekerheid de kop op: Kan ik dit wel? Ben ik te dik? Wat als ik een scheetje moet laten? Wat gaan de anderen van mij denken? Ben ik wel lenig genoeg? Ga ik overmatig zweten? … Daarnaast heb ik ook totaal geen goede conditie maar al een geluk zijn de oefeningen heel gelijkaardig met balletoefeningen. Daarnaast komt er ook heel veel stretchoefeningen aan de pas. 

Desondanks het feit dat de oefeningen niet al te uitdagend waren, voelde ik gedurende de hele sessie een soort weerstand in mij. Ik denk dat dit mede in stand gehouden werd door mijn vooroordelen die ik had bij het begin van de sessie. Ik heb nooit gedacht dat yoga mij zou kunnen helpen landen en ben hier altijd sceptisch over geweest.  

Daarnaast vermoed ik dat ik op deze periode in mijn leven continu te hoog in de stress zit door allerlei factoren zodat iets als yoga weinig effect heeft op het rustig worden en leren landen. Desondanks zou ik, wanneer ik wat verder sta in mijn therapeutische relatie, yoga graag nog een keer porberen aangezien ik wel fel geloof in de effectiviteit ervan. Dat yoga hier gepaard gaat met balletoefeningen vind ik wel een hele interessante en doet me ook terugdenken aan de tijd dat ik zelf nog ballet deed, wat ik dan wel weer heel fijn vind. 

Ik zou deze therapievorm zeker kunnen gebruiken in mijn toekomstig psychosociaal werk. Doordat deze manier van yoga mensen doet vertragen lijkt het mij een hele waardevolle manier van omgaan met cliënten. Ook de ademhalingsoefeningen lijken mij enorm zinvol om te gebruiken in therapie. Of ik deze vorm van therapie zelf zou geven, weet ik niet. Ik denk dat ik daarvoor eerst zelf zal moeten leren landen en daar ben ik jammer genoeg nog niet.